Communicatie tussen ouders en kinderen. Het blijft ingewikkeld en vaak een gedoe, vooral in de puberteit. Ze luisteren niet, super irritant, ze willen altijd gelijk (en het laatste woord) hebben. Stress en geen tijd want druk, druk, druk en ze moeten zoveel.

Hieronder een( typische) ouder/kind dialoog:

‘Kom eens naar beneden, we moeten even praten.’
‘Geen tijd, ik ben bezig!’
‘Dan maak je maar tijd, het is belangrijk.’
‘Dat vind jij.’
‘Je bedoelt dat ik moet doen wat je zegt want jij weet wat het beste voor me is.’
‘Je begrijpt er niets van.’
‘Nee, jij begrijpt er niets van, ga eens naar mij luisteren.’

In deze dialoog staat niet wie wat zegt, dat is niet altijd nodig als het duidelijk is wie er aan het woord is. Als we naar de eerste zin kijken, is het heel aannemelijk dat de ouder dit zegt. Dit gaat goed tot we bij de vijfde zin komen want dit is zo’n typische kinderuitspraak maar hier zou het door het ouder gezegd worden. Dezelfde dialoog maar dan zo:

‘Mam, kom eens naar beneden, we moeten even praten.’
‘Geen tijd, ik ben bezig!’
‘Dan maak je maar tijd, het is belangrijk.’
‘Dat vind jij.’
‘Je bedoelt dat ik moet doen wat je zegt want jij weet wat het beste voor me is.’
‘Je begrijpt er niets van’.
‘Nee, jij begrijpt er niets van, ga eens naar mij luisteren.’

Als ik met een kind werk, vraag ik altijd wat ze van mij verwachten of wat ik voor ze kan betekenen. Er valt dan meestal een stilte en een blik van wat heb ik nou aan mijn fiets hangen? Ik breng ze in verwarring want ik draai het om. Kinderen zijn gewend dat er van alles van hen verwacht wordt. We verwachten dat een kind zich gedraagt (lief is en luistert) en zijn best doet op school.

Dat we ervan uitgaan dat het initiatief van een gesprek meestal van een ouder uitgaat, is niet zo gek want die gesprekken gaan meestal over dat je je als kind niet gedraagt (niet lief bent en niet luistert) en niet je best doet op school. Wat doet dat met je als je ouders, boos, verdrietig of teleurgesteld zijn?

Ook hier kunnen we het weer omdraaien want reken maar dat een kind dezelfde gevoelens zal ervaren. Dit is de tragiek van een kind dat zijn gevoelens niet durft te laten zien en zijn conflicten niet begrijpt.

In de tijd dat ik aan mijn boek werkte (voor pubers maar hoop dat ouders het ook gaan lezen…). vroeg ik een jongen waar ik mee werkte, of hij mee wilde lezen. Zijn reactie was (met een hoopvolle blik): is het een soort handleiding?

Voor nu wil ik afsluiten met een uitspraak (handleiding) van een kind:

Ouders kunnen alleen goed advies geven en hen op het rechte pad zetten, maar de vorming van iemands karakter ligt in zijn eigen handen (Anne Frank)

Boek: Bas zoekt zin in zijn leven is verkrijgbaar bij uitgeverij Boekscout, Bol.com of de boekhandel. Het boek is ook te leen bij de bibliotheek.